op weg naar Papua

ZATERDAG 21-04
Zo, lang geleden dat ik iets heb opgeschreven. Maar ja, alles begint natuurlijk ook steeds meer gewoon te worden, als ik thuis verhalen zou moeten schrijven over m’n bezigheden zou ik ook niet elke dag nieuws hebben;) Het leven van alledag gaat z’n gangetje en de taken worden steeds meer routine. Ik zie erg uit naar Papua, niet alleen omdat het een doorbreking van de routine is, maar vooral ook omdat ik dan de kans krijg om te zien hoe vertaal-/alfabetiseringswerk er ‘ in het echt’ uitziet. Bij elkaar ben ik ook 6 dagen op Bali, dus ben al druk plannen aan het maken hoe ik die tijd ga indelen. Het is maar goed dat ik alleen met handbagage hoef te reizen, want waarschijnlijk moeten er op de terugweg nogal wat boodschappen mee voor het kindertehuis. Gelukkig ‘hebben’ we een goede, betrouwbare chauffeur op Bali, dus die gaat me daarbij helpen. Vanmiddag hebben we ons eigen frietkot geopend, cafetaria ‘De Marapu’. Gerrit had aardappelpuree met de post gekregen en daarmee wilde hij iets speciaals maken. Met wat meel, ei en water werd het een mooi beslag om met wat olie in de koekenpan een soort van pannenkoekjes te maken. De lucht die ervan af kwam was echt precies van friet en het smaakte heerlijk! Alleen de mayonaise en het zout ontbraken, maar goed, een kniesoor die daarop let toch?
ZONDAG 22-04
Geweldige dienst vanochtend in de kerk! Officieel begint de kerk om 10.00, dus we gingen om 10.10 met z’n allen richting de kerk lopen. Vandaag zou de dominee uit Wai Urang (kwartier lopen) voorgaan. Om 11.15 begon Eliana (ouderlinge) maar vast met zingen etc., want het zag er niet naar uit dat de dominee nog zou komen. Na een preek van een minuut of 6 stonden we alles bij elkaar om 11.50 alweer klaar om naar huis te gaan;)
MAANDAG 23-04
Een dag vol verrassingen! Een ik was niet eens jarig, zoals u pa ;) Vanmorgen rond 11.00 begon het ineens te regenen! Het regenseizoen is al ongeveer 1,5 maand afgelopen dus dat was echt hujan berkat! En het scheelde ons weer een keer siram pohon vanmiddag;) Na een rustig middagje waarin ik alvast ben begonnen aan m’n afscheidscadeautjes, kregen we vanavond eskrim labu als toetje! Vraag me niet hoe het gemaakt wordt, het heeft iets te maken met havermout, melk, pompoen (labu), moccasiroop en de vriezer. Maar het is lekker! Om je schaaltje bij op te eten. Maar daar verschillen Gerrit en ik over van mening, hij vond het meer gemallen, ingevroren p*** met een chocoladesmaakje ;) Vervolgens kregen we bezoek van om (of tante, zo goed heb ik het niet bekeken) tikus. Hij kwam van achter de koelkast en had dus zichzelf binnengelaten. Niet erg beleefd natuurlijk! Toen we lieten merken dat we niet van z’n bezoek gediend waren, was ‘ie gelukkig ook snel weer weg;) En als klap op de vuurpijl bleek dat Christina, die met een heel stel ibu’s naar de stad was, vandaag niet terug zou komen. Hier in Indonesie moet je een brief van de bupati (soort regio-regeerder) hebben om grote hoeveelheden olie/benzine te mogen halen (zoals hier voor de generator). De brief was vorige week gekomen, dus gingen ze tanken. Echter vlak daarna werden ze aangehouden door de politie. Volgens Martina ‘dia cari masalah’ (ze zochten iets wat ze fout konden noemen om ons op te pakken). Volgens de politie was de brief die ze hadden niet goed en vanaf 16.00 ‘s middags tot en met 22.00 ‘s avonds hebben ze op het politiebureau gezeten om alles te regelen. Nogal logisch dat ze daarna niet meer weer terug kwamen rijden...
DINSDAG 24-04
Vandaag weer een nieuw recept geleerd in de keuken > kacang telur. Daarvoor heb je gedopte kacang tanah (zeg maar ‘vogelpinda’s’) nodig, twee eieren, 2 bekers suiker (ik denk ongeveer 400 gram?) en tepung (meel). De eieren en de suiker roer je door elkaar, daarna de pinda’s erin. Vervolgens gooi je ze in de tepung, zodat ze een mooi wit laagje krijgen. Kookolie opwarmen in een wok en de pinda’s erin gooien. Af en toe roeren en als ze mooi bruin zijn eruit scheppen met een schuimspaan. Laten uitlekken op een theedoek en eten als ze nog vers en warm zijn. Lekker!
VRIJDAG 27-04
Haha, gisteren vertelde ik aan de kinderen dat ik volgende week vrijdag naar Papua hoop te vertellen. Blijkbaar weten ze daar toch meer over dan ik dacht, want Gaby zei gelijk: ‘Wah, orang Papua is loe-loe(spreek uit lowe-lowe), ibu Marce tidak pakai baju juga?’ (‘In Papua lopen ze in hun nakie, doet ibu Maartje dan ook geen kleren aan?’) Heb ze maar snel verzekerd dat we daar niet aan gingen beginnen ;) Nadine is trouwens weer terug uit Waingapu! Er is geen ogendokter in het ziekenhuis daar, en de dokter die er was vermoedde dat er niets aan de hand was met haar ogen en dat het wel bij zou trekken. Daarom is ze nu weer lekker thuis. Ze begint te proberen om te kruipen wat een heel grappig effect geeft in een box. Ze gaat namelijk op handen en knieen zitten en beweegt in die houding heen en weer, zo hard dat de hele box heen en weer rijd. Zeker als Anita bij haar in de box zit maken ze er een heel feest van ;) Vanmiddag hebben we de zelfgekweekte watermeloen geoogst en vanavond gegeten als toetjes. Lekker! Biologisch, onbespoten, zonder E-nummers en weet ik veel wat voor geitenwollensokkentermen allemaal nog meer. De pitten hebben we bewaard, zodat we weer nieuwe kunnen planten. Maar dat moet voorlopig nog even wachten, want hoewel het deze week nog een paar keer geregend heeft is het binnenkort toch echt afgelopen met de regen en dan moeten we wat zuiniger aan doen met het water. Ook vanmiddag heeft het de hele middag geregend. Daardoor was het een erg rustige middag. Gerrit is tot en met morgen met Christina, Angel en Joa naar Waingapu dus ik had het huisje voor mezelf. Ik had besloten niet mee te gaan, morgen is de laatste zaterdag om aan mn schoolwerk te zitten en die tijd heb ik nog hard nodig (en waarschijnlijk ook nog wel een week of twee als ik weer thuis ben;)) Met de netbook van Christina (waar trouwens prachtige muziek opstaat, dat was wel weer even lekker na een paar maanden alleen muziek kunnen luisteren met dopjes in mn oren!) op schoot dus lekker doorgewerkt, stukjes geschreven/vertaald voor de sponsors van de kinderen, er foto’s bij gezocht, en genoten van het even alleen zijn en ook nog eens zonder kinderen aan de deur/voor het raam. Heerlijk hoor!
ZATERDAG 28-04
Welkom in de jungle! Sinds ik afgelopen week een aantal keer de meiden onluist heb ben ik zelf ook niet meer helemaal jeukvrij. Vanavond eerst maar eens grof chemisch geweld erop loslaten, dan zal het wel weer over zijn. Daarnaast heeft een van de kinderen wormen. Als de kinderen hier komen hebben ze dat vaak en na ontwormingsmedicijnen is het vaak snel weer over. De kinderen kunnen het krijgen als ze met hun vieze handen van het spelen in hun mond zitten. Er zijn nu een aantal kinderen die het hebben en iedereen krijgt uit voorzorg ontwormingsmedicijnen. Een van de symptomen van wormen is erge jeuk aan je neus, dus als je een kind vaak aan zijn neus ziet kriebelen weet je al hoe laat het is ;)
WOENSDAG 02-05
Zo, de laatste loodjes. Nog snel foto’s maken van alle klassen voor de verjaardag van mevrouw Sommer, de verhalen voor de sponsors in enveloppen stoppen, knutsels erbij, de laatste lessen voorbereiden, tas inpakken, lesgeven en alles.....
VRIJDAG 04-05
Vandaag was er eindelijk weer eens post! Dat was lang geleden... Dank aan ome Teus en tante Jopie, ofcourse Hermine en moeders, Roy, Anja, familie van de Berg (leuk dat jullie ook aan mij gedacht hebben!!) Echt geweldig, nu heb ik wat te lezen van t weekend:) Je Documenta zijn nog niet aangekomen Machteld, dat wordt denk ik vliegtuigliteratuur voor de terugweg:)