Vanuit hotel Bumas

VRIJDAG 25 MEI
Zo, vandaag dan eindelijk toch terug naar Sumba! Ben inmiddels wel heel erg aan m’n vrijheid en het reizen gewend geraakt, dus ben heel benieuwd hoe het daar weer gaat zijn. Aan de andere kant realiseer ik me ook (steeds meer) dat het echt nog maar een stuk of 10 dagen zijn dat ik daar ben. Gede kwam weer netjes op tijd voorrijden en nadat we alle dozen en tassen hadden ingeladen op naar ‘t vliegveld. Van de aardige meneer achter het loket kregen we 10 kg. overbagage cadeau, omdat het voor de panti was. Dat was natuurlijk erg aardig! Na het wachten op t vliegveld vertrokken we keurig op tijd. Op Kupang had ik wel even stress, want ik moest er m’n paspoort afgeven voor visumverlenging en moest dus het vliegtuig uit, degene zoeken aan wie ik mn paspoort moest geven (die ik nog nooit gezien had) en weer terug in t vliegtuig en dat allemaal tijdens de tussenlanding. Maar gelukkig ging het allemaal goed en stapten we vanmiddag veilig met zn 3en uit het vliegtuig in Waingapu. Het voelde ondanks alles toch echt een beetje als thuiskomen. Na de gebruikelijke rit van 2 uurtjes, inclusief een stop aan het strand (‘dan is de overgang Bali-Sumba niet zo groot he :P) kwamen we in de panti aan. Zo gaaf om hier weer te zijn! De kinderen waren ook helemaal door het dolle heen en wilden ‘t liefst allemaal tegelijk opgetild worden. Heerlijk om ze weer allemaal te zien en even ‘bij te kletsen’! Verder erg hectisch, alvast wat spullen uitgepakt, Hermine en Janneke een beetje wegwijs gemaakt, nog ergens tussendoor douchen en eten en de post lezen die in de tussentijd gekomen was (de verjaardagspost voor Laura, post van de buurvrouw, nog een kaartje van Gerrit z’n ouders en een briefje van opa en oma!), even wat plannen gemaakt voor morgen en toen lekker in mn ‘eigen’ bed slapen. Wel leuk, om alles nu aan Jans en Mine te laten zien en hen in te wijden in het panti-leven!
DINSDAG 29 MEI
Wat is het toch leuk om i.p.v. alleen verhalen ook alles aan mensen te laten zien! Alles is nog steeds in hetzelfde ritme&Structuur als eerst, maar doordat ik t nu door de ogen van ‘nieuwelingen’ bekijk, is het toch allemaal net een beetje anders. Het is geweldig om samen les te geven, Mine en Jans wegwijs te maken en gewoon alles met elkaar te delen. Lekker veel gezelligheid met zn allen! Gerrit wordt af en toe knap gek van ons, maar gelukkig heeft hij het vooruitzicht dat het maar een week duurt:P Cafetaria ‘De Marapu’ heeft Hermine trouwens als nieuwe medewerkster aangenomen > brood met gebakken kaas voor t slapengaan, niet te versmaden! Vandaag is er ook een nieuw meisje opgehaald. Ze heeft (nu nog?) Petronella en is 7 maanden oud. Ze lijkt ziek te zijn (TBC) maar dat moet morgen in het ziekenhuis nog getest worden. Hermine, Gerrit, een aantal kinderen en Idi, Christina en Martina hebben haar thuis opgehaald. Haar moeder leek het erg moeilijk te vinden om haar af te staan, maar de opa van het kind besliste anders.
VRIJDAG 1 MEI
Nu weet ik weer wat ik gemist heb toen ik op Bali was en wat ik ga missen als ik straks weer thuis ben: Laura die ‘s morgens om 6 uur ‘In de maneschijn’ staat te zingen voor je raam... Da’s toch echt wel wat leuker wakker worden dan het deuntje van mn telefoon ;) Maar wel een beetje erg vroeg eerlijk gezegd... Deze week is echt verschrikkelijk hard gegaan. We moesten nog heel veel doen aan de afscheidscadeautjes, er moest nog met verschillende kinderen bijles lezen gedaan worden, er zijn een aantal ibu’s weg waardoor onze hulp in de keuken en het washok ook wel erg gewild was, er moesten cadeautjes voor de sponsors (af) gemaakt worden en verder natuurlijk nog de gewone handvaardigheids- en computerlessen. Maar met z’n 3en is het erg leuk om te doen en houden we de lol erin. Mine en Jans beginnne ondertussen wel te verlnagen naar iets anders dan rijst, maar gelukkig voor hen hoeven ze nog maar 5 dagen te wachten. Het afscheid komt angstig dichtbij :S Gisteren, toen we plannen zaten te maken voor wat we op Bali zouden gaan doen drong het ineens tot me door. Deze laatste dagen nog maar eens extra van de kinderen genieten. Het is hier nu trouwens geweldig weer voor Jans en Mine. Het is officieel 28 graden, maar het waait za hard dat het nog bijna koud is. Verschillende mensen hier lopen met een trui aan (inclusief ik;P) Voor Jans en Mine is het precies lekker uit te houden;) Vanavond heeft Mine haar kookkunsten weer laten zien in ‘De Marapu’ , dus we gaan met heerlijk gevulde magen naar bed vandaag:P

4 JUNI
Zo, deze week ujian op school > toetsweek. Dat betekent: korte lesdgen en veel gestresste ibu's vanwege alle toetsen die ze moesten typen. We hebben er echter geen last van, zijn vanavond lekker vroeg bij snacktime weggegaan en hebben t in ons huisje gezellig gemaakt. 't Niveau daalde hard en toen de generator uit ging waren we nog druk in een kussengevecht verwikkeld. In t donker gaat dat ook vrij goed:) Hoe meer zielen hoe meer vreugd, dat blijkt maar weer :)

6 JUNI
Vandaag na 't afscheid (zullen we maar niet teveel over schrijven...:S), een vlucht naar Bali inclusief dronken mede-passagier die door de luchthavenpolitie werd afgevoerd en een complete Denpasar-tour aangekomen in een heerlijk hotel. Schitterende ruime kamer met een doorkijkraampje naar de douche;P, bad+douche+wastafel met warm water, ontzaglijke grote bedden en alles heerlijk schoon. Over cultuurshock gesproken:) We wilden gaan eten in een restaurantje dat er heel normaal uitzag, maar toen we eenmaal binnen waren bleek t n hele chice tent te zijn..

7 JUNI
Vanmorgen lag Mine nog lekker in bed van haar maria-biscuitje te knabbelen toen een medewerker van het hotel onze koelkastje kwam brengen:) Hilariteit alom natuurlijk. Verder hebben we hier een kat die ruikt dat onze prullenbak naar vis stinkt en konden we onze kamer niet meer in omdat we m verkeerd op slot hadden gedaan of zoiets. Na het (overigens heerlijke!) ontbijt zijn we daarom maar snel op stap gegaan :P