Ibu Dapur en meer

Zo, even weer een update. Jullie hebben op deze manier wel elke keer oud nieuws, maar ja, daar kan ik ook niets aan doen:)

DONDERDAG 16-02
4.45 ging de wekker, we gaan vandaag naar de stad! Tijdens het ontbijt zien we de lucht veranderen van total zwart via prachtige rode tinten naar roze als we in de auto stappen en strakblauw als we na ongeveer 1 ½ uur rijden in Waingapu aankomen. Ondanks alles is het heerlijk om even in de stad te zijn. Even de post ophalen (fam. Van Bezooijen-Flikweert: jullie kaart is aangekomen hoor, dankjewel! En een knuffel voor Cato;)), mail lezen, blog bijwerken, boodschappen doen en ook gewoon even eruit zijn, iets anders zien dan het terrein van het kindertehuis. Er is echter ook minder goed nieuws vandaag. De indonesische regering is van plan om 11.000 moslim-teachers naar NTT (waar Sumba bij hoort) te sturen. Ze weten date r hier een tekort aan teachers is omdat hier geen pensioenregeling is. De regering heeft het gebied wat aan zijn lot overgelaten, mede omdat sommige eilanden hier christelijk zijn. Christina moet volgende week direct naar Jakarta, om met de staf van de UPH (christelijke universiteit voor het opleiden van teachers) een tegenvoorstel te bedenken zodat Sumba geen moslimteachers nodig heeft. Meneer Sommer moet ook naar Jakarta, voor een medische check-up dus ze zullen morgen allebei vertrekken. ‘s Avonds is het toch ook wel weer erg leuk om terug te komen. De kinderen laten merken dat z eons gemist hebben en blij zijn om ons wee rte zien. Nog even de lessen voor morgen voorbereiden, ‘snack’ met de ibu’s en bijslapen maar weer!

ZONDAG 19-02
Vandaag in de kerk was het goed merkbaar dat meneer Sommer er niet was. Als hij weg is zie je eigenlijk pas hoeveel gezag hij hier heeft! Bij de zondagsschool was het op ‘n gegeven moment zelfs zo onrustig dat Martina weigerde verder te vertellen omdat ze niet luisterden. Ook de kerkdienst ging anders dan anders. We zaten zoals gewoonlijk om 10.00 in de kerk, maar de voorganger verwaardigde zich pas om 11.00 om z’n gezicht te laten zien. Vervolgens werden we na een preek van max. een half uurtje en heel veel zingen weer naar huis gestuurd. ‘s Avonds bij de catechisatie waren er veel kinderen en er werd goed geluisterd. Tegen het einde van Martina’s verhaal begon het heel hard te regenen. Ze probeerde nog even door te vertellen, maar het geluid van de regen op de golfplaten was te hard. Daarom gingen we maar zingen:
Hujan berkat’kan tercurah, itulah janji kudus: hidup segar dari sorga. ‘kan diberi Penebus.
Ref.: Hujan berkatMu, itu yang kami perlu: sudah menetes berkatMu biar tercurah penuh!
(‘Er komen stromen van zegen’)
Tijdens het dankgebed was het geluid van de regen wat zachter. Daarna barstte het weer in volle hevigheid los, zodat de kinderen ‘van buiten’ nog wat langer moisten blijven. Die stromen van zegen hadden we wel nodig! Er zijn namelijk afgelopen week meer dan 300 nieuwe bomen gekomen en geplant, en die hebben natuurlijk veel water nodig. Afgelopen week hebben we dat al 2 keer met de hand gedaan, maar zo’n regenbui is natuurlijk altijd beter!

WOENSDAG 22-02
De nieuwe workweek is alweer half voorbij! Vandaag realiseerde ik me ineens dat ik al vier weken weg ben, echt bizar hoe snel dat gaat zeg! Ik krijg het ritme op school inmiddels een beetje te pakken, het blijft wel lastig om de 70 min. engels met aandacht en concentratie te vullen. Maar met spelletjes en leesboekjes kom je ‘n heel eind!;) Vanavond kregen we als toetje jambu biji-juice. Echt verrukkelijk! Ik weet niet met welk fruit ik het moet vergelijken, maar het zijn vruchten zo groot als pingpongballetjes en van binnen zit roze vruchtvlees met groene pitjes. Echt super! Het is trouwens zowiezo te merken dat het nu fruitseizoen is, het toetje is iedere avond pisang, avocado-juice, jambu-juice of jambu air/biji. Aan vitamientjes voorlopig nog geen gebrek dus! Vandaag heb ik ook meegeholpen bij het wassen bij de baby’s. Wel weer even wennen die katoenen luiers, maar ik had de slag al snel weer te pakken :) Opa is inmiddels ook weer terug uit Jakarta, Christina is nog op Kupang en gaat binnenkort naar Jakarta. Papua wordt trouwens waarschijnlijk eind april, dus Janneke en Hermine: dan kom ik daar vandag gelijk jullie ophalen. En hoe is ‘t met groep 2? Zijn jullie inmiddels al op vakantie geweest? Ik mis jullie wel hoor!

DONDERDAG 23-02
Ook zoiets leuks: je tanden poetsen in het gezelschap van onze dierlijke mede-aardbewoners. De score van vanavond: 2 krekels, een groepje cikcaks (kleine hagedissen) en een heel stel mieren (± 1cm per stuk). Die laatste zijn ondertussen trouwens zo gewoon dat ik ze niet een meer bewust zie ;)

VRIJDAG 24-02
Gister heb ik eindelijk tegen Martina gezegd dat ik liever de engelse lessen niet meer wilde doen. Het was leuk om voor te bereiden, maar het lesgeven zelf bracht veel oude PABO-stress naar boven. Vannacht voor ‘t eerst weer lekker geslapen! :) Kertakes en computer blijf ik wel gewoon doen, de vrijgekomen uren werk ik bij de baby’s of in de keuken. En dan natuurlijk nog de bijles voor lezen. Maar goed, vandaag vrij, het heeft geregend dus we hoeven de bomen geen water te geven en er wordt naast wat spelen met de kinderen en vanavond het zingen niets van ons verwacht. Tijd voor wat schoolwerk dus!

MAANDAG 27-02
O mam, u bent zich vannacht vast naar geschrokken! Het zit zo: ik verwachtte een smsje van Alinda Paul en meneer Sommer ging vandaag naar de stad. Ik heb hem mijn telefoon meegegeven, zodat ik dat smsje zou ontvangen. Hij dacht echter dat’ie niet aan was en heeft toen blijkbaar op een verkeerd knopje geduwd waardoor jullie werden gebeld om 3.00 ‘s nachts... En later nog n keer. Hij komt vanavond thuis en ik zie die oproepen dus ik dacht dat u gebeld had. Maar meneer Sommer had ondertussen Christina weer aan de telefoon gehad en die had verteld dat u gebeld had omdat u me zaterdag niet kon verstaan oid., dat vertelde meneer Sommer tenminste. Alles bij elkaar een heel gedoe en opschudding voor niets... De post is trouwens best snel! Een pakje voor Gerrit had er 5 weken over gedaan en de kaarten die ik tot nu toe heb gekregen (jullie ook bedankt, dat was inderdaad veel sneeuw! Niet voor te stellen met hier elke dag 30-35 graden.) allebei 3 weken.

DINSDAG 28-02
Richard: heb vandaag zoveel sajoer gesneden, zoveel heb jij in je hele leven nog niet bij elkaar gezien;) Om 7.00 als ibu dapur in de keuken gemeld, mocht samen met ibu Marce (naam- en bijna leeftijdgenootje) aan de slag. Eerst stelen en bladeren scheiden, alles 3 keer wassen, daarna alles snijden en op t vuur voor de sop van tussen de middag. Zowel ‘s avonds als ‘s middags eten de kinderen rijst met sop (soep), die altijd bestaat uit water, veeeeel knoflook, kruiden, kip en groente. De sop wordt dan niet als soep gegeten, maar als ‘smaakje’ aan de rijst. Na de sajoer sneden we nog een berg knoflook en rode uitjes. Ze moesten erg lachen toen ik liet zien dat wij 2 teentjes knoflook in een gerecht voor ± 5 personen al vrij veel vinden :)

DONDERDAG 01-03
Vandaag was de zelfgeplantte mais rijp! Vers van ‘t land in een pan op ‘t kampvuur en binnen een kwartiertje lekker smikkelen van een maiskolf met een beetje boter en zout erop, lekkerder en verser kan het niet! Esa en Riska zijn een week vrij van school, dus die zijn hier nu ook. Leuk om ook hen weer terug te zien! De kinderen genoten en noemde het vanmiddag een pesta;) Zie de foto’s om ze lekker te zien smikkelen! Bas: als die wereldreis er nog een keer van komt moet dit ook een tussenstop zijn hoor, dit moet je echt gezien hebben :)

ZATERDAG 03-03
Het leek wel Nederland hier vandaag! Ten eerste regende het de hele dag en ten tweede had het zusje van Gerri teen zakje oplossoep opgestuurd, waardoor we vanmiddag Hollandse tomatensoep (met brood) konden eten! Als toetje hebben we ‘n stukje van je chocola op Hermine, werkelijk verrukkelijk. Dat het vanwege de regen ook de eerste keer was dat we binnen moesten eten mocht de pret niet drukken :) ‘s Avonds was er zoals elke zaterdagavond zingen in de aula. De allerjongste kinderen blijven meestal in de box maar vandaag had ik Nadine (5 maanden) op schoot. Er wordt aan getwijfeld of zij wel (goed) ziet, maar met haar oren is in elk geval niets mis! Zodra de kinderen gingen zingen begon ze te trappelen en te lichen en zodra de pause tussen 2 liedjes te lang was naar haar zin begon ze te mopperen… Maar ‘t merendeel van de tijd lag ze met haar duim in haar mond met grote ogen naar me op te kijken en te lachen, heerlijk toch, zo’n kind:)

ZONDAG 04-03
Vanaf vandaag heb ik een nieuwe bijnaam: Susu. Het zit namelijk zo, de indonesische ibu Marce wilde graag met me op de foto en we bedachten dat we eigenlijk iets moesten bedenken voor de momenten waarop we allebei in de keuken werken, want als ibu Idi ‘Marce’ roept reageren we natuurlijk allebei. Het werd Kopi en Susu. (Koffie en Melk :)) Dat je het maar weet… Tijdens de kerkdienst vandaag werd een nieuwe kerkenraad bevestigd. De kinderen reageerden op sommige nieuwe leden erg verontwaardigd, blijkbaar was hun leven niet helemaal onbesproken. Er zat zelfs een voormalig medewerkster van hier bij, die weggestuurd is omdat ze geld gestolen had! En dat wordt dan diaken, mooie boel! Elsie wilde graag weten welke ibu’s er in mei zouden komen, dus ik heb ze jullie foto’s laten zien Jans en Hermine. Ook de andere foto’s wilde ze natuurlijk wel graag zien en ze hadden erg veel schik om mijn ‘mama yang pendek dan bapa yang tinggi’ (korte moeder en lange vader):)

DINSDAG 06-03
Roy bedankt voor je briefje en foto’s, herinnert weer even aan koudere tijden:) Het is al een paar dagen best fris hier. ER staat wind vanaf zee, waardoor het lekker doorwaait. Een goed moment om weer eens te voelen hoe het ook alweer is om lange mouwen te dragen! M’n kleren zijn trouwens ook ineens wat ruimer, deels door de staat van de wasmachines hier en deels door het ‘dieet’ van rijst met groent, veel water en fruit. Geen problem trouwens hoor ;) Wat wel jammer is, is dat mn haar ook met ongeveer 1/3 is afgenomen. Waarschijnlijk door het elke dag wassen en daardoor ook vaker uitborstelen. Ach ja, wat maakt het ook eigenlijk uit. Vanmorgen heb ik trouwens weer in de keuken gewerkt. Is zal ‘t recept voor jullie opschrijven, dan kunnen jullie je er n voorstelling van maken ;) Op indonesische wijze beschreven ziet het er zo uit:
Nodig:
- 15 tot 20 maiskolven die je gister vers hebt geoogst en gekookt en die een nacht in de koelkast hebben gelegen.
- 2 rijstlepels knoflook-rodeuien mengsel
- Wat zout
- 8 tot 10 bekers meel
- 2 sirampotten water
- Olie
- 4 eieren
(Ps. Met deze hoeveelheden kun je voor een heel weeshuis genoeg maken, dus pas het wel even aan naar je eigen situatie;))
Doen:
- Scheid met een groot mes de maiskorrels van de kolven en doe ze in een bak
- Doe de knoflook-uienmengsel, de eieren en het zoet erbij
- Water en meel toevoegen tot het een mooi deeg is
- Laat ondertussen de olie in de frituurpan opwarmen
- Schep met een rijstlepel wat deeg uit de bak en maak er met een kleinere lepel porties van die je in de olie laat vallen. Niet te groot want dan worden ze niet gaar, al ser 15 per keer in passen heb je de goede afmetingen
- LAten bakken tot het zo bruin is als pisang goring
- Laten afkoelen en als maaltijd serveren met rijst.
Selamat makan!

Het is vast weer een beetje een onsamenhangend verhaal geworden, maar ik hoop dat jullie er een beetje een impressie door kunnen krijgen hoe het hier is? Als er nog vragen zijn, mail maar, 1 keer in de 3 weken kan ik proberen ze te beantwoorden:)