Even tussendoor
Door: Maartje
Blijf op de hoogte en volg Maartje
19 Maart 2012 | Indonesië, Waingapu
Selamat pagi semua! Neem en lees ;)
DONDERDAG 08-03
Vandaag ineens groot oproer. Iedereen rende naar de speelplaats en begon schreeuwend naar de lucht te wijzen. Want... er kwam een vliegtuig over :) Aangezien dit maar ongeveer 1 keer in de week gebeurt is het altijd een hele happening waar iedereen naar komt kijken. Wat een onderbreking van het gestructureerde leventje! De bijlessen voor lezen zijn inmiddels 5 keer geweest en ik merk nu al dat de kinderen vorderingen maken. Wat een beetje persoonlijke aandacht al niet kan doen! Vanmiddag tijdens het lezen hoorde ik Gaby ineens de ‘r’ goed uispreken (in plaats van ‘l’). De meeste kinderen tot en met grade 1 / 2 (groep 3 / 4) kunnen dat nog niet. Ik heb haar natuurlijk uitgebreid geprezen en ze was de koning te rijk. Is de rest van de middag woordenmet een ‘r’ naar me blijven roepen, en blij dat ze was! Daar doe je het nou voor, voor van die ‘kleine’ gouden momenten. Vanavond was er nog een keer groot oproer. Dit keer alleen in ons huisje en wel omdat er een kikker in mijn kamer zat en werkelijk waar geen kleintje! Gelukkig werd het leed snel verhiolen door Yan, die het beest met ware heldenmoed buiten in vrijheid stelde ;) En alsof dat nog niet genoeg was, hadden we vanavond tijdens snacktime nog een keer oproer, dit keer wat serieuzer. We zaten rustig aan de thee toen het begon te regenen. Niets bijzonders rond deze tijd, maar het ging steeds harder tot een stortbui waardoor je elkaar niet meer kon verstaan. Het ging zo hard dat de goten voor de kamers van de kinderen het niet meer aan konen en al snel stond de goot tot de rand toe vol en dreigde het water de kamers in te stromen. Snel haalden we alle deksels van de afvoerpijpen, zodat het water sneller zou wegstromen. Toen waren de goten gelukkig al snel weer leeg en konden de kinderen met een gerust hart gaan slapen. Ik ook trouwens, het was tenslotte alweer half 10...
VRIJDAG 09-03
Probeer nooit een kokosnoot te raspen en zeker geen 4, want ik kan je sinds vandaag vertellen dat dat geen pretje is... Maar om ‘t vanavond in het eten te proeven maakte weer veel goed;-) Vandaag heeft opa dhr. Pennings opgehaald. Hij is project director van Word en Deed in Canada. Vorig jaar is hij ook hier geweest en sindsdien wordt een deel van de kosten voor levensonderhoud gedekt door Word en Deed. Dit keer komt hij langs voor een voortgangsrapport. Als er iets dergelijks gebeurt (er komt een nieuw, onbekend iemand) zie je weer des te duidelijker dat je wat betreft hechting hier met speciale kinderen te maken hebt. Al na een paar uur kruipen ze net zo makkelijk bij hem op schoot als ze bij wijze van spreke bij mij zouden doen. Ze kletsen met hem, ook al kan hij geen B.I. en ze lachen met hem. Naar mijn idee weer een teken dat het toch echt geen gewone kinderen zijn waar ik hier mee te maken heb, maar kinderen die een eigen vader en moeder missen en daarom elk beetje aandacht dat ze kunnen krijgen met beide handen aanpakken.
WOENSDAG 14-03
Nog steeds verkouden, maar wel weer gewoon gewerkt. Alle ibu’s zijn een beetje lusteloos, het lijkt wel of ze op zonne-energie werken;-) Het is namelijk al vanaf zondag grijs weer. Weinig tot geen zon, af en toe wat regen en veel wind. De thermometer geeft nog 28 graden aan, maar die hangt dan ook niet in de wind, die maakt het wat frisser. Slaapt wel heerlijk moet ik zeggen! Hermine en Janneke: ik heb gehoord dat april, mei en juni hier de koudste maanden zijn, dus dat is goed nieuws voor jullie! De maximum is dan ongeveer 25 graden;) Maar de ibu’s zijn dus allemaal een beetje traag, terwijl wij juist actief worden nu het niet zo benauwd meer is, echt grappig. Vanmiddag kami pergi jauh di padang. Tenminste, dat zeiden de kinderen, in werkelijkheid staken we alleen maar de weg voor het tehuis over en liepen we daar een eindje het veld in... Een hele belevenis voor ze, gebeurt niet vaak. En ze hadden ergens ook wel gelijk. Het gevoel als je daar buiten staat is inderdaad anders dan dat je b innen de poort bent. Je voelt je echt buiten, weg. De padang was in het geheel niet vlak en ook erg rotsig, maar de kinderen liepen er met ‘t grootste gemak op hun slippertjes doorheen. Laura plukte een bos veldbloemen voor me en die staat nu te pronken op de tafel. Fleurt de boel weer een beetje op in deze grauwe dagen!
VRIJDAG 16-03
Gisteravond was er een verrassing, we zouden vandaag rond 7.00 naar de stad (Waingapu) vertrekken, daar tot maandag in het huis bij de studenten van het tehuis blijven en dan naar Kupang vliegen voor de verlenging van ons visum. Eerst zouden we maandag vertrekken, maar volgende week is toetsweek op de school dus dan kan Martina eigenlijk niet weg, opa komt waarschijnlijk maandag pas terug uit Jakarta en Christina is daar nu nog. We hoorden het rond 20.00, dus het was wel even een omschakeling, maar wel een leuke natuurlijk! Snel alles ingepakt, nagedacht hoe alles moest met mijn schoolwerk etc. en vanmorgen vroeg opgestaan om het huisje netjes te maken. Om half 7 werd er echter aan de deur geklopt en kwam Martina vertellen dat de chauffeur die ons zou rijden (ze heeft zelf geen rijbewijs) toch een ander ritje had en dat we toch maandag gaan. Opnieuw omschakelen, en opnieuw: welkom in Indonesie:) Maar goed, dan vandaag maar aan mn schoolwerk. Mn tas laat ik maar ingepakt, je weet maar nooit wanneer we nu ineens wel weg gaan...
MAANDAG 19-03
En vandaag is het dan toch zover, vanmiddag gaan we naar Kupang (Timor) tot en met woensdag. 3 Hele dagen acces met je telefoon, wat een luxe!
DONDERDAG 08-03
Vandaag ineens groot oproer. Iedereen rende naar de speelplaats en begon schreeuwend naar de lucht te wijzen. Want... er kwam een vliegtuig over :) Aangezien dit maar ongeveer 1 keer in de week gebeurt is het altijd een hele happening waar iedereen naar komt kijken. Wat een onderbreking van het gestructureerde leventje! De bijlessen voor lezen zijn inmiddels 5 keer geweest en ik merk nu al dat de kinderen vorderingen maken. Wat een beetje persoonlijke aandacht al niet kan doen! Vanmiddag tijdens het lezen hoorde ik Gaby ineens de ‘r’ goed uispreken (in plaats van ‘l’). De meeste kinderen tot en met grade 1 / 2 (groep 3 / 4) kunnen dat nog niet. Ik heb haar natuurlijk uitgebreid geprezen en ze was de koning te rijk. Is de rest van de middag woordenmet een ‘r’ naar me blijven roepen, en blij dat ze was! Daar doe je het nou voor, voor van die ‘kleine’ gouden momenten. Vanavond was er nog een keer groot oproer. Dit keer alleen in ons huisje en wel omdat er een kikker in mijn kamer zat en werkelijk waar geen kleintje! Gelukkig werd het leed snel verhiolen door Yan, die het beest met ware heldenmoed buiten in vrijheid stelde ;) En alsof dat nog niet genoeg was, hadden we vanavond tijdens snacktime nog een keer oproer, dit keer wat serieuzer. We zaten rustig aan de thee toen het begon te regenen. Niets bijzonders rond deze tijd, maar het ging steeds harder tot een stortbui waardoor je elkaar niet meer kon verstaan. Het ging zo hard dat de goten voor de kamers van de kinderen het niet meer aan konen en al snel stond de goot tot de rand toe vol en dreigde het water de kamers in te stromen. Snel haalden we alle deksels van de afvoerpijpen, zodat het water sneller zou wegstromen. Toen waren de goten gelukkig al snel weer leeg en konden de kinderen met een gerust hart gaan slapen. Ik ook trouwens, het was tenslotte alweer half 10...
VRIJDAG 09-03
Probeer nooit een kokosnoot te raspen en zeker geen 4, want ik kan je sinds vandaag vertellen dat dat geen pretje is... Maar om ‘t vanavond in het eten te proeven maakte weer veel goed;-) Vandaag heeft opa dhr. Pennings opgehaald. Hij is project director van Word en Deed in Canada. Vorig jaar is hij ook hier geweest en sindsdien wordt een deel van de kosten voor levensonderhoud gedekt door Word en Deed. Dit keer komt hij langs voor een voortgangsrapport. Als er iets dergelijks gebeurt (er komt een nieuw, onbekend iemand) zie je weer des te duidelijker dat je wat betreft hechting hier met speciale kinderen te maken hebt. Al na een paar uur kruipen ze net zo makkelijk bij hem op schoot als ze bij wijze van spreke bij mij zouden doen. Ze kletsen met hem, ook al kan hij geen B.I. en ze lachen met hem. Naar mijn idee weer een teken dat het toch echt geen gewone kinderen zijn waar ik hier mee te maken heb, maar kinderen die een eigen vader en moeder missen en daarom elk beetje aandacht dat ze kunnen krijgen met beide handen aanpakken.
WOENSDAG 14-03
Nog steeds verkouden, maar wel weer gewoon gewerkt. Alle ibu’s zijn een beetje lusteloos, het lijkt wel of ze op zonne-energie werken;-) Het is namelijk al vanaf zondag grijs weer. Weinig tot geen zon, af en toe wat regen en veel wind. De thermometer geeft nog 28 graden aan, maar die hangt dan ook niet in de wind, die maakt het wat frisser. Slaapt wel heerlijk moet ik zeggen! Hermine en Janneke: ik heb gehoord dat april, mei en juni hier de koudste maanden zijn, dus dat is goed nieuws voor jullie! De maximum is dan ongeveer 25 graden;) Maar de ibu’s zijn dus allemaal een beetje traag, terwijl wij juist actief worden nu het niet zo benauwd meer is, echt grappig. Vanmiddag kami pergi jauh di padang. Tenminste, dat zeiden de kinderen, in werkelijkheid staken we alleen maar de weg voor het tehuis over en liepen we daar een eindje het veld in... Een hele belevenis voor ze, gebeurt niet vaak. En ze hadden ergens ook wel gelijk. Het gevoel als je daar buiten staat is inderdaad anders dan dat je b innen de poort bent. Je voelt je echt buiten, weg. De padang was in het geheel niet vlak en ook erg rotsig, maar de kinderen liepen er met ‘t grootste gemak op hun slippertjes doorheen. Laura plukte een bos veldbloemen voor me en die staat nu te pronken op de tafel. Fleurt de boel weer een beetje op in deze grauwe dagen!
VRIJDAG 16-03
Gisteravond was er een verrassing, we zouden vandaag rond 7.00 naar de stad (Waingapu) vertrekken, daar tot maandag in het huis bij de studenten van het tehuis blijven en dan naar Kupang vliegen voor de verlenging van ons visum. Eerst zouden we maandag vertrekken, maar volgende week is toetsweek op de school dus dan kan Martina eigenlijk niet weg, opa komt waarschijnlijk maandag pas terug uit Jakarta en Christina is daar nu nog. We hoorden het rond 20.00, dus het was wel even een omschakeling, maar wel een leuke natuurlijk! Snel alles ingepakt, nagedacht hoe alles moest met mijn schoolwerk etc. en vanmorgen vroeg opgestaan om het huisje netjes te maken. Om half 7 werd er echter aan de deur geklopt en kwam Martina vertellen dat de chauffeur die ons zou rijden (ze heeft zelf geen rijbewijs) toch een ander ritje had en dat we toch maandag gaan. Opnieuw omschakelen, en opnieuw: welkom in Indonesie:) Maar goed, dan vandaag maar aan mn schoolwerk. Mn tas laat ik maar ingepakt, je weet maar nooit wanneer we nu ineens wel weg gaan...
MAANDAG 19-03
En vandaag is het dan toch zover, vanmiddag gaan we naar Kupang (Timor) tot en met woensdag. 3 Hele dagen acces met je telefoon, wat een luxe!
-
19 Maart 2012 - 08:28
Thuis:
Tjonge: een vliegtuig. Moeten ze eens meegaan naar Uithoorn, krijgen ze kramp in de nek van het naar boven kijken! En dan die kikker: misschien wel een van de redenen dat ik nog niet naar Indonesie kom...Tja: en op schoolreis naar de overkant is inderdaad een hele belevenis. Beschamend voor ons. Wij, die altijd ver weg of naar iets bijzonders willen. De luxe van telefoneren hebben we alweer mogen ervaren. Fijn je stem weer even te horen. En dat je geniet. Probeer de kinderen maar veel van je liefde te geven. Je ziet: je krijgt er veel voor terug. Een prachtige bloemengroet! Lief van die kleine meid!
Succes met de binnenlandse vlucht. Hopelijk deze keer geen achtbaan-gebeuren.
groetjes van ons allemaal. -
20 Maart 2012 - 08:49
Bestuur DC:
Ha Maartje,
Hier even een berichtje van het bestuur. Zo te lezen (en te zien!) heb je het prima naar je zin. We wensen je nog een fijne en gezegende tijd toe!
Een hartelijk groet
Het ht-bestuur,
Pieter, Miranda, Wim, Cora en Wilco
-
20 Maart 2012 - 20:24
CorinadV:
Hey Maartje!
Leuk je verhalen te lezen en leuke foto's! 1 jongetje doet me aan Mappa Mondo denken;-) Wist je trouwens dat Louise ermee gestopt is? Maarre, succes verders met je afstuderen...en geniet van al die kinders; jou kennende doe je dat wel;-)
Liefs,
Corina -
23 Maart 2012 - 17:53
Janneke W:
MAARTJE!!
Geniet je tijd daar! Leuk om je verhalen te lezen!
Groetjes -
29 Maart 2012 - 15:42
Indonesia Alumni :
We hope you are enjoying your time in Indonesia!
Please find us on Facebook: "Indonesia Alumni Network Nederland"
We would like to keep in contact with you after your stay in the Indonesia.
Salam,
I.A.N.N. -
02 April 2012 - 19:48
Tante Jannie:
Nou Maartje, ik ben weer bijgelezen.
Af en toe kijken Ilze en ik weer van, zou er weer een verhaaltje staan. Ik moet zeggen dat je leuk schrijft; het is net zoals je het zou vertellen als je bij ons in de kamer zit.
Veel liefs! -
05 April 2012 - 02:33
Maartje Klijn:
En er is weer een nieuwe story voor jullie allemaal! Enjoy, net zoals ik;) Welk jongetje doet je aan MM denken Corina? Ben benieuwd! Soms zou ik ook weleens even bij jullie allemaal om de hoek willen kijken hoe het gaat hoor. Maar ja, dat gaat natuurlijk niet, dus ik neem genoegen met de verhalen uit de brieven en kaarten:) Tja, tante Jannie, officieel schrijven is nooit mn sterkste kant geweest:) Maar ben iig blij dat al die verhalen jullie niet vervelen. Ik vergeet weleens dat wat voor ons hier al weer helemaal normaal is, voor jullie iets minder bekend is:)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
