Even tussendoor

Selamat pagi semua! Neem en lees ;)

DONDERDAG 08-03
Vandaag ineens groot oproer. Iedereen rende naar de speelplaats en begon schreeuwend naar de lucht te wijzen. Want... er kwam een vliegtuig over :) Aangezien dit maar ongeveer 1 keer in de week gebeurt is het altijd een hele happening waar iedereen naar komt kijken. Wat een onderbreking van het gestructureerde leventje! De bijlessen voor lezen zijn inmiddels 5 keer geweest en ik merk nu al dat de kinderen vorderingen maken. Wat een beetje persoonlijke aandacht al niet kan doen! Vanmiddag tijdens het lezen hoorde ik Gaby ineens de ‘r’ goed uispreken (in plaats van ‘l’). De meeste kinderen tot en met grade 1 / 2 (groep 3 / 4) kunnen dat nog niet. Ik heb haar natuurlijk uitgebreid geprezen en ze was de koning te rijk. Is de rest van de middag woordenmet een ‘r’ naar me blijven roepen, en blij dat ze was! Daar doe je het nou voor, voor van die ‘kleine’ gouden momenten. Vanavond was er nog een keer groot oproer. Dit keer alleen in ons huisje en wel omdat er een kikker in mijn kamer zat en werkelijk waar geen kleintje! Gelukkig werd het leed snel verhiolen door Yan, die het beest met ware heldenmoed buiten in vrijheid stelde ;) En alsof dat nog niet genoeg was, hadden we vanavond tijdens snacktime nog een keer oproer, dit keer wat serieuzer. We zaten rustig aan de thee toen het begon te regenen. Niets bijzonders rond deze tijd, maar het ging steeds harder tot een stortbui waardoor je elkaar niet meer kon verstaan. Het ging zo hard dat de goten voor de kamers van de kinderen het niet meer aan konen en al snel stond de goot tot de rand toe vol en dreigde het water de kamers in te stromen. Snel haalden we alle deksels van de afvoerpijpen, zodat het water sneller zou wegstromen. Toen waren de goten gelukkig al snel weer leeg en konden de kinderen met een gerust hart gaan slapen. Ik ook trouwens, het was tenslotte alweer half 10...

VRIJDAG 09-03
Probeer nooit een kokosnoot te raspen en zeker geen 4, want ik kan je sinds vandaag vertellen dat dat geen pretje is... Maar om ‘t vanavond in het eten te proeven maakte weer veel goed;-) Vandaag heeft opa dhr. Pennings opgehaald. Hij is project director van Word en Deed in Canada. Vorig jaar is hij ook hier geweest en sindsdien wordt een deel van de kosten voor levensonderhoud gedekt door Word en Deed. Dit keer komt hij langs voor een voortgangsrapport. Als er iets dergelijks gebeurt (er komt een nieuw, onbekend iemand) zie je weer des te duidelijker dat je wat betreft hechting hier met speciale kinderen te maken hebt. Al na een paar uur kruipen ze net zo makkelijk bij hem op schoot als ze bij wijze van spreke bij mij zouden doen. Ze kletsen met hem, ook al kan hij geen B.I. en ze lachen met hem. Naar mijn idee weer een teken dat het toch echt geen gewone kinderen zijn waar ik hier mee te maken heb, maar kinderen die een eigen vader en moeder missen en daarom elk beetje aandacht dat ze kunnen krijgen met beide handen aanpakken.

WOENSDAG 14-03
Nog steeds verkouden, maar wel weer gewoon gewerkt. Alle ibu’s zijn een beetje lusteloos, het lijkt wel of ze op zonne-energie werken;-) Het is namelijk al vanaf zondag grijs weer. Weinig tot geen zon, af en toe wat regen en veel wind. De thermometer geeft nog 28 graden aan, maar die hangt dan ook niet in de wind, die maakt het wat frisser. Slaapt wel heerlijk moet ik zeggen! Hermine en Janneke: ik heb gehoord dat april, mei en juni hier de koudste maanden zijn, dus dat is goed nieuws voor jullie! De maximum is dan ongeveer 25 graden;) Maar de ibu’s zijn dus allemaal een beetje traag, terwijl wij juist actief worden nu het niet zo benauwd meer is, echt grappig. Vanmiddag kami pergi jauh di padang. Tenminste, dat zeiden de kinderen, in werkelijkheid staken we alleen maar de weg voor het tehuis over en liepen we daar een eindje het veld in... Een hele belevenis voor ze, gebeurt niet vaak. En ze hadden ergens ook wel gelijk. Het gevoel als je daar buiten staat is inderdaad anders dan dat je b innen de poort bent. Je voelt je echt buiten, weg. De padang was in het geheel niet vlak en ook erg rotsig, maar de kinderen liepen er met ‘t grootste gemak op hun slippertjes doorheen. Laura plukte een bos veldbloemen voor me en die staat nu te pronken op de tafel. Fleurt de boel weer een beetje op in deze grauwe dagen!

VRIJDAG 16-03
Gisteravond was er een verrassing, we zouden vandaag rond 7.00 naar de stad (Waingapu) vertrekken, daar tot maandag in het huis bij de studenten van het tehuis blijven en dan naar Kupang vliegen voor de verlenging van ons visum. Eerst zouden we maandag vertrekken, maar volgende week is toetsweek op de school dus dan kan Martina eigenlijk niet weg, opa komt waarschijnlijk maandag pas terug uit Jakarta en Christina is daar nu nog. We hoorden het rond 20.00, dus het was wel even een omschakeling, maar wel een leuke natuurlijk! Snel alles ingepakt, nagedacht hoe alles moest met mijn schoolwerk etc. en vanmorgen vroeg opgestaan om het huisje netjes te maken. Om half 7 werd er echter aan de deur geklopt en kwam Martina vertellen dat de chauffeur die ons zou rijden (ze heeft zelf geen rijbewijs) toch een ander ritje had en dat we toch maandag gaan. Opnieuw omschakelen, en opnieuw: welkom in Indonesie:) Maar goed, dan vandaag maar aan mn schoolwerk. Mn tas laat ik maar ingepakt, je weet maar nooit wanneer we nu ineens wel weg gaan...

MAANDAG 19-03
En vandaag is het dan toch zover, vanmiddag gaan we naar Kupang (Timor) tot en met woensdag. 3 Hele dagen acces met je telefoon, wat een luxe!