De eerste 3 weken

DINSDAG 31-01
Zo ‘t is bij jullie inmiddels 15.20 en bij ons 22.20. Na 33 uur wakker zijn verlang ik wel naar m’n bed! Vanmiddag om 15.00 aangekomen op Bali. Na de nodige boodschappen voor het kindertehuis en een snelle douche was het plan om snel even bij de Mac te gaan eten en dan Gerrit (collega-vrijwilliger) op te halen. Echter, we zijn in Indonesie, daar waar je plannen bijna nooit doorgaan: doordat het onweerde viel de stroom uit in de hele wijk en kon alleen ‘t restaurant om de hoek nog serveren.

WOENSDAG 01-02
Wat een dag, wat een dag! Om half 8 kwam de taxi om ons naar ‘t vliegveld te brengen. We moesten vroeg zijn want we hebben nogal wat overbagage (vlees voor het tehuis, kun je op Sumba niet/nauwelijks kopen) en als je later komt is het vliegtuig vol. Het vliegtuig zal om 11.00 vertrekken, maar dat wordt 12.00. Ook nog geen ramp. Kupang is 100 min. vliegen, daar zullen we 20 min. tussenstop hebben en dan moeten we nog 40 min. vliegen naar Sumba. Prima te doen zou je zeggen! Zo niet hier. Op Kupang kunnen we niet landen omdat het daar stormt, wij denken dan brengen ze ons direct naar Sumba, maar dat wordt dus Makassar. Op Makassar wordt ons verteld dat we even moeten uitstappen (ongeveer ‘n half uur) en dat we dan alsnog naar Kupang en Sumba gaan. Die 30 min. worden uiteindelijk 2 uur, dus het is inmiddels 17.00 voor we weer vertrekken. Als we om 18.30 op Kupang landen wordt ons verteld dat we niet meer naar Sumba gaan. De lichten van de landingsstrip daar zijn kapot dus er kan niet gevlogen worden als het donker is. Taxi’s en hotel worden geregeld en zo zitten we om 19.30 op de veranda van een hotel, zonder bagage. Dan maar op zoek naar een toko voor wat toiletspullen. De hoteleigenaar verteld ons dat er geen toko is, maar we mogen hem wel geld geven dan zal hij wat voor ons gaan halen. Jaja, er is dus blijkbaar wel een toko, bedankt, we kijken zelf wel even! De toko blijkt aan het begin van de ‘oprijlaan’ van het hotel te zitten (lees: 20 meter lopen) en gelukkig hebben ze tandenborstels. Na door de spinnenwebben in de badkamer geworsteld te hebben kan er gedoucht worden (als je tenminste goed mikt met het straaltje;)) en dan is het tijd om te gaan slapen, in m’n kleren wel te verstaan. Les van vandaag: altijd wat toiletspullen in je handbagage meenemen, knoop t in je oren Janneke en Hermine!:) Welterusten voor nu, morgen de 2e etappe.

DONDERDAG 02-01
Vandaag dan eindelijk op Sumba aangekomen. Half 10 werden we al met de taxi opgehaald om naar ‘ t vliegveld te gaan. Daar moesten we nog tot 13.00 wachten tot het vliegtuig vertrok. Ondertussen kwamen we een 70-jarige zendeling van de pinkstergemeenten tegen. Hij vertelde zijn hele levensverhaal. Zijn voorouders waren nederlanders, 1 ervan werkte bij de VOC maar leed schipbreuk en spoelde aan op Indonesie. Hijzelf is op z’n 24e weer naar nederland gegaan en heeft daar 40 jaar gewoond. Leuk om weer even Hollands te praten! Het regende en stormde nog steeds dus kregen we allemaal een paraplu om mee naar ‘t vliegtuig te lopen:) De vlucht duurde maar 30 min. maar was net een achtbaan dus we waren blij toen we eindelijk weer op de grond stonden. Bij ‘t kindertehuis snel de auto uitgeladen. Alle kinderen stroomden al naar buiten en veel kwamen zich voorstellen :) Ook werd ik direct meegesleept naar alle ibu’s om mezelf voor te stellen. Na snel wat gegeten te hebben, ‘n douche en een beetje opruimen (al jullie kaarten opgehangen, waardoor t direct als een beetje een eigen huisje werd) tijd om te slapen! Hermine: onderweg hebben we nog bij een mooi hotel wat gedronken. Jammer dat we al op Bali geboekt hebben:)

VRIJDAG 03-02
Vandaag was er school maar wij zijn nog niet ingedeeld dus hadden we vrij tot 15.00. Vannacht weinig geslapen. Voordat ik aan alle vreemde geluiden gewend was en er niet meer van schrok was t 2.00 :) Toen om 15.00 de kids naar buiten kwamen werden we direct bestormd en zaten ze direct overal (van de hoofdschedel tot de voetzool toe zeg maar). De oudere kinderen kijken even de kat uit de boom, maar later kwamen ze voorzichtig ook even een praatje maken. Mama: m’n ‘zusje’ noemt me mama, klopt toch ook niet helemaal ;) Ze wil bij me slapen, bij ons in bad, op schoot zitten, alles, echt n geweldig kind...

ZATERDAG 04-02
Vanochtend sliepen we n beetje uit. We wilden net gaan ontbijten toen meneer Sommer langskwam en ons een rondleding gaf. We vielen middenin ‘t slachten van de kippen, 40 stuks die eerst nog vrolijk rondliepen werden aan de poten opgehangen en daarna ‘t hoekje om geholpen. Met man en macht werden ze daarna gewassen, geplukt, van hun ingewanden en poten ontdaan en verwerkt of ingevroren. En dat allemaal op onze nuchtere maag... Drie keer raden wat we ‘s middags bij snack kregen? Precies, iets wat heel vers smaakte;) Vanmiddag is er ook een nieuw jongetje gebracht. Hij is ongeveer 2,5 jaar oud en heeft een hele moeilijke naam. Daarom heeft meneer Sommer hem Henk genoemd, maar de kinderen noemen hem Henkie... Hij wordt zo op ‘t eerste gezicht goed opgenomen en lijkt het naar zijn zin te hebben. De vader heeft 3 vrouwen en vond dat hij teveel kinderen had, dus heeft hij ‘Henk’ weggebracht.

ZONDAG 05-02
Vanmorgen na de zondagschool (begint om 7.30...) preekte meneer Sommer in Tana Pahit. Behalve de kinderen van het kindertehuis waren er ongeveer 25 mensen en een hond in de kerk, maar de helft (inclusief de hond) zat de hele tijd te slapen. Zowel op de heen en terugweg hebben we een eind gelopen omdat niet iedereen in de truck paste. We liepen in de brandende zon en het lijkt er gelukkig op dat de zonneallergie van de doxycycline meevalt.

MAANDAG 06-02
Welkom in de indonesische cultuur! Er is nog geen rooster welke lessen wij gaan doen, dus Gerrit staat uiteindelijk voor de TK (kleuters). Ik heb voor mijn onderzoek de observaties bij de baby’s en de playgroup gedaan. Reinie: echt jammer dat je er niet bent, er zijn er hier genoeg om je mensenkennis op los te laten... Vanmiddag werden er weer kippen geslacht en ik heb er ook 1 opgehangen. Steeds een stapje verder, straks maak ik thuis mn eigen kipfilets ;)

DINSDAG 07-02
Vandaag op school weer geobserveerd. Begint een beetje saai te worden, maar ja, je moet iets over hebben voor je onderzoek... Het verschil tussen de verschillende ibu’s is goed te zien. Sommigen hebben een opleiding tot teacher, anderen niet. De school wordt erg belangrijk gevonden, maar er zijn niet genoeg teachers. De ibu’s doen erg hun best maar niet iedereen heeft talenten voor lesgeven en naast het lesgeven moeten de ibu’s ook nog heel veel andere taken doen. En dan met zo’n groep kinderen (erg ongeconcentreerd, niet willen luisteren etc.) toch 1 van de beste scholen van het eiland zijn, dat zegt toch wel wat! (zowel deze school als over ‘t indonesische onderwijssysteem in ‘t algemeen;))

DONDERDAG 09-01
Vandaag voelde ik me weer helemaal kind, nou ja, vanmiddag dan. Eerst deden we trefbal met bijna alle kinderen (en sommige ibu’s ;)) Daarna ‘n paar kinderen schommelen geleerd en tot slot werd ik gevangen genomen door 3 van die belhamels en moest ik maar weer zien los te komen. Wat is een koude douche lekker zegt, als ej zo oververhit en heerlijk smerig bent! Henriette: heb je boekje al gelezen, nogmaals bedankt! Erg mooi! Het is hier zoveel rustiger dan thuis! Hier pak je sneller een boek als je even een vrij moment hebt, je hoeft niet telkens je facebook, mail en telefoon te checken. Het leven is zoveel rustiger, ondanks alle dingen die gedaan moeten worden. Machteld: heb je de haribo-weddenschap al gewonnen of verloren? En hoe zit het nieuwe bestuur in elkaar? Ben wel benieuwd hoor!

ZATERDAG 11-02
Heb inmiddels mijn indonesische sim-kaart uitgeprobeerd. Het nummer is +6218239276976. Over het algemeen gaan we 1 keer in de 3 weken op vrijdag naar de stad. We zijn dan vanaf ongeveer 10.00 tot zaterdagochtend 8.00 onze tijd (dus vrijdagochtend 3.00 tot en met zaterdagochtend 1.00 jullie tijd) bereikbaar. Vandaag hebben we ons weer kostelijk vermaakt. We dachten uit te slapen, maar al om 6.30 hoorden we stemmetjes roepen ‘potong ayam’ en wisten we dat ‘t gedaan was met de rust. ‘s Middags werd er een ‘barbeque’ gehouden. Er werd een vuur gestookt en toen het felste vuur gedoofd was werden daar maiskolven in gelegd. Iedereen, zelfs de kleinsten, smulden van een verse warme maiskolf. Rond etenstijd werden met datzelfde vuur worstjes gebakken. De pannen rijst en bumbu-bumbu (groenten en kruiden) werden naar buiten gesleept en de borden werden volgeschept. Heerlijk op je achterwerk in t gras, met je bord op schoot, bij een kampvuur met heel veel lieve kinderen je avondmaaltijd eten! Na het eten werd er nog wat gezongen met een gitaar erbij, terwijl we wachtten op de eerste sterren. Zodra die verschenen werden de allerkleinsten naar bed gebracht en was het voor de rest tijd om te douchen. Meneer Sommer had daarna nog een verrassing voor ons: we gingen bellen! Na een ritje vna ongeveer 25 min. kwamen we op 1 van de mooiste plekjes van de wereld > halverwege een berg, met uitzicht over de hele (op ‘t kindertehuis na donkere) vallei en boven ons een schitterende sterrenhemel. Mijn bruiloft ooit moet wel erg mooi worden om dit nog als mooiste dag van mijn leven te overtreffen! Grappig trouwens om te horen dat het bij jullie al een week vriest, terwijl wij hier bijna smelten;)

ZONDAG 12-02
Zondagmiddag = door middel van een preek op je MP3 weer even een beetje het idee hebben dat je gewoon thuis in de kerk bent, maar tegelijk beseffen dat het thuis pas 7.00 is en de kerk dus hoogstwaarschijnlijk nog leeg is...

WOENSDAG 13-02
Deze week is het rooster er eindelijk. Ik geef aan grade 1-3 (vergelijkbaar met groep 2-4) kertakes (handvaardigheid), Bahasa Ingriss (engels) en komputer. Voor engels is er een methode, maar de lesuren duren hier 70 min. dus het is erg lastig om die tijd helemaal met engels te vullen en ook nog de concentratie van de kids vast te houden. Ondanks dat het kleine klassen zijn (5 tot 10 kinderen), is het soms lastig om de orde te bewaren. Kinderen zijn gewend om voor aandacht te moeten ‘vechten’ en dat doen ze dan ook op school, hetzij positief dan wel negatief.