Update

Het is een beetje vreemd om deze blog te schrijven, omdat er hier ondertussen heel veel gebeurt is en ik me realiseer dat dat uit de verhalen die ik hier geschreven heb niet altijd gebleken is. Feit is dat ik volgende week dinsdag al naar huis hoop te komen. Het project is schitterend en het is gezellig met Gerda en Marianne, daar ligt het niet aan. De moeilijkheid ligt helemaal bij mij. Het gaat te ver om dat allemaal hier te beschrijven, mocht iemand het echt willen weten praat ik daar liever een keer individueel over. Het is een lastige beslissing geweest voor ons allemaal hier en ik maak me ook best zorgen om de reacties uit de omgeving als ik straks weer terug ben. Toch ben ik ervan overtuigd dat dit voor nu voor zowel het project als voor mij het beste is. Nu het besluit dat ik naar huis ga genomen is geeft het ook een stukje rust, ik voel me minder opgejaagd dat ik dingen moet doen of moet kunnen en heb nu wat meer ademruimte om gewoon te genieten van de dingen die ik wél kan doen. Deze week is er een training gebarentaal hier op het project. De groep vrijwilligers is vrijdag naar huis gegaan en deze groep is afgelopen dinsdag gekomen. Vrijdag zijn we eerst eens lekker gaan zwemmen en daarna hebben we van t weekend alle bedden afgehaald, gewassen (wat voor Filomena, degene die altijd de was doet, nog een hele klus was met de hand!) de kamers schoongemaakt, bedden versleept, magazijn opnieuw als slaapruimte ingericht en alle bedden en weer opgemaakt voor de nieuwe groep. Gelukkig was het heerlijk weer, zodat het beddengoed allemaal goed droogde. Dat moet je nog maar afwachten in de regentijd en als het niet droog was geweest hadden we toch echt een probleem gehad! Enige puntje was nog dat we niet genoeg waslijnen hadden, maar goed, geen nood, dan bouwen we er met een aantal bamboestokken en wat touw gewoon eentje bij ;)
De gebarentaal-training wordt gegeven door docenten van een dovenschool in Bissau. Het is goed te merken dat zij gewend zijn les te geven, want ze doen het met enthousiasme en zien precies wat goed gaat en wat beter kan. Ze weten iedereen te motiveren en ondertussen heeft ook iedereen een naam in gebaren. Handig voor mij is dat de taalbarrière bij gebarentaal een heel stuk minder is, en ik dus gewoon mee kan doen! Erg leuk.
Alimu heeft zijn verzet trouwens nog steeds niet opgegeven. Dat er nu zoveel mensen op het project zijn is eigenlijk heel goed, omdat hij dan wel met zijn prothese onder de mensen móét komen. Aan de andere kant maakt het er niet makkelijker op om hem iedere dag drie keer zijn rondjes te laten lopen. Vanmorgen was het mijn beurt om hem aan het lopen te krijgen. Hij probeerde me flink uit, liet me aardig geduld hebben maar aangezien ik behalve met de training meedoen toch weinig anders te doen had, had ik helaas voor hem geduld te over. Op een gegeven moment werd hij het toch wel een beetje zat dat hij in zijn kamer was en niet kon gaan spelen en met een beetje extra pushen van Gerda ging hij dan toch al zuchtend zijn rondjes lopen. Hij bleef verontwaardigd tegen me brabbelen onderweg, maar ja, dat verstond ik toch niet dus ik kwam ook niet in de verleiding om er tegenin te gaan. Uiteindelijk heeft hij zijn drie rondjes voor vanmorgen gedaan, op naar vanmiddag en vanavond :)
Een andere taak die ik deze week heel graag van Gerda overneem is de mensen van de training naar Buba brengen. Stiekem is het natuurlijk heel erg leuk om in de jeep te rijden en zeker met minstens 15 mensen achterin de bak die allemaal weer ergens anders willen uitstappen en op het dak slaan als je moet stoppen. Nog een hele uitdaging als er overal mensen op straat lopen en het midden van de weg bij iedereen favoriet is. Rosa (de vrouw die kookt) rijdt meestal ook mee. Ze heeft last van haar rug dus van haar moet ik altijd rijden als een oud vrouwtje. We hebben al veel gelachen onderweg :) Als iedereen afgezet is gaan we altijd nog even brood halen voor de volgende morgen en dan zijn we de rest van de avond vrij. De vorige training had 's avonds ook een programma, maar deze week hebben we gelukkig 's avonds wat meer rust, lekker hoor.