Hollandse spelletjes en alweer n verhuizing

Hallo allemaal,

Leuk om aan de reacties te zien dat mn verhalen verwacht en gelezen worden! Bedankt voor de reacties dus :) Het vorige verhaal ging maar over een paar dagen, dit verslag zal een wat langere tijd bestrijken.

11-09
Gaandeweg worden de dingen voor mij meer gewoon hier, en lijkt dus ook niet alles het meer waard om beschreven te worden ;) Ik heb in elk geval een paar puntjes op een lijstje staan die ik niet vergeten mag, dus die zal ik eerst even opschrijven.
Maria: ze zijn hier erg blij met de spalkjes! Gerda had direct al twee kinderen in gedachten die ze eventueel kunnen gebruiken, al moeten we natuurlijk wel eerst kijken of ze passen... Je kussensloop komt ook goed van pas, want die was ik zelf vergeten mee te nemen, lig dus iedere nacht heerlijk te slapen op jullie foto's :)
Tussen de middag eten we hier altijd biande (gekookte rijst) met de één of andere saus of met palmolie. Meestal zit er ook vis bij en vaak maken ze er een soort salade bij van komkommer met azijn en ui. We eten niet van borden, maar met 4 tot 6 mensen uit een soort grote schaal. Mannen apart, vrouwen apart en kinderen apart. Ieder heeft zijn eigen stukje waar hij van mag eten en iedereen houdt zich daar ook keurig aan ;) Je wordt geacht vanuit je eigen hoekje een soort gat te graven totdat je genoeg gegeten hebt. Lijkt me best leuk om op de flat ook eens te proberen :) Vandaag had Ester, de werker van Marianne, gekookt. De vis had ze gefrituurd en door de biande zat paprika, tomaat en wortel. Super lekker! Helaas kan ik nu thuis natuurlijk niet meer volhouden dat ik geen vis lust...
Volgende week hebben we hier een training voor nieuwe vrijwilligers voor het gehandicaptenwerk. Dat betekent dat we deze week het cursusmateriaal in elkaar moeten zetten. In Nederland zou je dat misschien door een drukkerij laten doen, maar hier doen we het gewoon zelf. Dus alles kopiëren, sorteren, gaatjes erin en in mappen. Een heel werk, maar met z'n tweeën gingen we vandaag vrij rap, dus aan het einde van de middag was het al klaar! We hadden het allemaal zo warm dat we besloten te gaan zwemmen. Dus met z'n allen op de brommer (inclusief Glode, één van de kinderen, die vandaag hier bij ons was) en naar de rivier. Het water was een beetje opgewarmd van de hele dag zon, dus precies goed om een beetje in af te koelen. Heerlijk helder en ook heerlijk om een beetje beweging te hebben ;) Op de terugweg nog even brood gehaald bij een kraampje langs de weg thuis snel douchen en eten en nu energie opdoen voor morgen weer een nieuwe dag!

13-09
Gisteren de laatste werkdag voor het weekend. Gerda en Marianne moesten vergaderen en ik heb een nieuwe folder gemaakt voor het gehandicaptenproject. Deze willen we in Bissau uitdelen aan andere mensen die met gehandicapten werken, zodat het project nog meer bekendheid krijgt. Gerda is 's middags naar Foia gegaan op de brommer. Ik moet daar nog een beetje mee oefenen, dus ik ben het weekend met Marianne hier in Buba. Gisteren zijn we gelijk maar met de brommer gaan oefenen, heerlijk hoor de wind door je kleren en langs de weg scheuren :)
Zaterdag is de vrije dag, dus heb lekker mn bed te luchten gehangen, wasje gedaan, kamer n beetje schoongemaakt en opgeruimd en Marianne en ik hebben samen gekookt voor de komende dagen, zodat we ons daar morgen geen zorgen meer over hoeven te maken. Marianne heeft ook verschillende soorten broodjes gebakken, het ruikt al heerlijk dus we zullen straks eens proeven! Het is heerlijk om tussendoor even een vrije dag te hebben waarop niets hoeft en je lekker je eigen dingetjes kunt doen! Vanmiddag heerlijk met Sela aan zitten haken op de veranda, zo doe ik weer energie op voor de nieuwe werkweek ;)
Er was in Bissau bij het rehabilitatiecentrum een jongen waarvan 1 been afgezet is. Hij heeft een prothese gekregen maar het genezingsproces moet natuurlijk goed in de gaten gehouden worden. Z'n vader wilde echter terug naar zijn dorp, niet langer meer op het centrum blijven. We hebben toen gezegd dat hij hier naar Buba moest komen en dat we hem anders niet meer vanuit het project kunnen steunen, omdat we het wel graag in de gaten willen houden hoe het gaat. Hij is dus net met de bus hierheen gekomen en zal hier een paar weken blijven. Goed voor mn Creools, al die mensen die geen engels kunnen :) Er zijn hier door de week ook een aantal jongens die helpen met allerlei klusjes. Eentje zei zodra we elkaar ontmoeten 'ik wil alleen engels met je praten, want ik wil beter worden in engels' grappig hè?

15-09
Van t weekend hebben we lekker gerelaxed, zondagmorgen gingen we naar een zondagschool in één van de wijken van Buba, hier in de stad dus. Marianne ging daar kijken bij de club van één van de werkers, om feedback te geven. Er waren een stuk of 15 kinderen, maar een paar van hen waren erg druk en de anderen aan het afleiden dus er moest verschillende keren gestopt worden om de kinderen weer rustig te laten worden. Marianne heeft de afgelopen tijd een aantal poppen gemaakt van schuimrubber, echt met kleertjes en alles. Zien er verschrikkelijk leuk uit, net echte kinderen ;) Ze had één daarvan meegenomen, maar één meisje was er superbang van, ging helemaal gillen toen de pop uit de tas kwam. De andere kinderen lachen natuurlijk. Van de kleintjes vonden er wel meer de pop een beetje eng, maar gaandeweg durfden ze wel in de buurt te komen en de pop een handje te geven. Na de club konden we even terug naar huis en daarna naar de kerkdienst. Die is op hetzelfde terrein als de school waar Gerda werkt aan inclusief onderwijs. We waren bijna als laatste, de gemeente was toen al 3 kwartier enthousiast aan het zingen. We zagen ook een aantal van de jongens die door de week op het project werken. Leuk om al een aantal mensen te kennen en bekende gezichten te zien. Het nieuws dat het project een gast had, had zich al verspreid dus vlak voor de dienst moesten we naar voren komen en moest ik me voorstellen. Kwam erg goed uit dat ik al een aantal woordjes Creools kende... De rest heeft Marianne vertaald ;) De rest van de dag hebben we lekker gerelaxed. Het regende vreselijk hard de hele dag, gaf wel een lekker knus idee hoor! Abu, de jongen die hier is om te oefenen met zijn prothese was 's middags alleen met ons thuis, want Agustu, de jongen die hier woont, was naar de jeugdvereniging. Maar met z'n 3en hebben we t erg gezellig gemaakt, sjoelbak uit het magazijn gehaald en op de veranda een potje gedaan. Abu is hier al vaker geweest, dus die liet ons zomaar niet winnen! Halverwege moesten we nog even stoppen, want 1 van de papayabomen kon de regen en wind niet meer aan en viel om. Dat is natuurlijk niet de bedoeling, dus Marianne snel de wacht (Onoriu) geroepen en die wist direct hoe we het moesten oplossen. Hij hakte een aantal kleine boompjes uit de tuin om stutpalen van de te maken en toen stond de boom zo weer recht ;) Vandaag hebben we de voorbereidingen voor de training gedaan. De mensen die de training volgen komen uit het hele land, dus ze zullen ook allemaal hier blijven slapen. Vandaag moesten er dus voor iedereen slaapplaatsen geregeld worden, dat was nog aardig bouwen en sjouwen kan ik je vertellen. Maar uiteindelijk hebben we zo'n 15 slaapplekken weten te creeëren, als er meer mensen dan dat komen zijn er altijd nog wel ergens wat matjes waar mensen op kunnen slapen. Ook hebben we de veranda helemaal schoongemaakt (dat is wel nodig met de loslopende kippen en eenden... :)) en daar een leslokaal van gemaakt. Mijn kamer ligt ook aan de veranda, dus ik kan zo vanuit mn bed de les in de rest van de week! Ik ben onderwijl zelf ook een beetje het cursusmateriaal aan het doorlezen, want ik durf er nog niet op te vertrouwen dat ik de lessen zomaar kan volgen zo in het Creools... Er is vandaag ook nog een ander jongetje met een beenprothese gekomen. Zijn prothese is tot ver boven de knie, dus net weer even een ander verhaal dan Abu en ook lastiger om mee te leren lopen! Hij werd gebracht door een vader en een oom, maar hij is 14 en heeft nog nooit ergens gelogeerd oid, dus hij vond het vreselijk om hier te blijven, heel erg huilen en alles. We hebben hem maar een beetje laten begaan en later in de middag kwam hij wel een beetje los. Het scheelt dat Abu hier nu is en ook Agustu mist een gedeelte van zijn voet, dus die die jongens kunnen zich goed met elkaar vermaken en zich een beetje aan elkaar optrekken. Abu heeft vanmorgen voor het eerst sinds hij zijn been kwijtgeraakt is weer gefietst, je had dat gezicht moeten zien, onbetaalbaar!! Hij dacht gelijk naar Buba te gaan op de fiets, maar toen viel hij om (in het gras) en bedacht dat hij eerst nog maar hier wat ging oefenen ;) Nu zijn ze met z'n 3en aan het sjoelen en ze zijn al beste maatjes. De familie van Alimu (het jongetje dat vandaag gekomen is) kwam net nog even langs om te kijken of het nu een beetje goed met m ging, omdat ze m vanmorgen zo krijsend achtergelaten hadden. Ze waren met zn vijven in een truck en iedereen behalve de chauffeur was dus helemaal doorweekt en koud omdat ze achter in de bak hadden gezeten... Alimu liet ze allemaal zien waar hij sliep en hoe je moet sjoelen, denk dat het wel goed komt met die heimwee van 'm :)

18-09
De training voor nieuwe vrijwilligers is inmiddels aan z'n 3e dag bezig. De eerste ochtend heb ik erbij gezeten. Gerda had toen veel lessen en haar Creools kan ik al best een beetje volgen. Dat kwam trouwens ook door het onderwerp waar ze het over had, o.a. de geschiedenis van Jedidja en de rechten van gehandicapte kinderen. Als het onderwerp bekend is, is het natuurlijk makkelijker te volgen waar het over gaat! Maar zowiezo begin ik wel steeds meer Creools te herkennen hoor. Het lukt me al aardig om een beetje grapjes te maken met Abu en Alimu :P Marianne zei gisteren nog, we moeten nu gaan opletten wat we zeggen, want grote kans dat je het gewoon begrijpt :) De lokale supervisoren die in dienst van Jedidja zijn geven ook veel lessen, bij hen kan ik het wat minder makkelijk volgen. Ik ga dan ook geregeld wat anders doen, om te voorkomen dat ik indut ;) Vanmorgen ben ik verhuisd van de kamer aan de veranda naar de logeerkamer van Marianne. Het is toch wel een beetje vervelend de hele tijd al die mensen voor je deur en het is lastig je kamer in en uit te gaan als er les gegeven wordt, dan heb je toch altijd het idee dat je stoort. En eerlijk gezegd is het ook wel een stukje gezelliger zo samen :) Marianne's huis is wat verder van het leslokaal af, dus hier zitten we gewoon wat rustiger. Ik maak me soms een beetje zorgen dat ik nog niet zoveel voor het project kan betekenen, onder andere omdat ik de taal nog niet zo goed spreek maar ook omdat ik nog niet zo goed weet wat er allemaal moet gebeuren. Maar Gerda had daar een mooi antwoord op, ze zei dat ik nog een baby ben op het zendingsveld en dat ze dus voorlopig even niet meer van me verwachten dan dat ik er ben en om me heen kijk. Ze vinden het gezellig dat ik er ben en als ik iets voor ze kan doen zullen ze het zeker vragen. Nou, daar moet ik me dus dan maar overheen zetten. Niet zo makkelijk hoor, voor een perfectionist als ik ;) Alimu springt ondertussen al aardig rond met z'n been. Gisteren deden we een wedstrijdje rennen, maar hij gaat op z'n ene been harder dan ik met twee hoor. Als hij z'n prothese aanheeft is het gelukkig voor mijn ego nog even een ander verhaal :) Gisteren hebben we Abu en hem meegenomen naar de markt. Ze kregen allebei geld om iets te kopen, maar Alimu wilde absoluut de auto niet uit. We hebben het idee dat hij zich schaamde voor zijn prothese. We hebben hem gewoon even laten doen, Abu ging wel mee en kwam toen natuurlijk terug met iets lekkers. Hij wilde heel aardig delen met Alimu, maar dat mocht niet van ons, gemeen als we zijn :P We moesten ook nog even naar de monteur voor de auto, aan het begin van de weg daar is ook een winkeltje. Ineens was Alimu's geld verdwenen van de plek waar we het voor m neergelegd hadden en toen we keken waar hij was, was hij samen met Abu onderweg om iets lekkers te gaan halen. Wat je met een beetje eigenwijzigheid al niet voor elkaar krijgt :)
Dat er hier nu zoveel mensen zijn betekent trouwens natuurlijk ook dat er enorme hoeveelheden gekookt moeten worden! Gelukkig is er een vrouw uit de kerk die daarbij komt helpen met haar dochter. Zij maken nu het eten voor 's middags en 's avonds, 's morgens eten we brood of een soort vruchten. Ze houdt niet zo van de binnenkeuken, dus gebruikt ze de buitenkeuken achter de schuur. Interessant om bij de te kijken! Het is trouwens een erg gezellig vrouw ook, ze komt iedere morgen even een praatje met me maken, en blijft gewoon proberen als ik het niet snap, echt leuk!